Wij geven hulp aan gehandicapten in Roemenië. De leef en woonomstandigheden zijn daar totaal onvoldoende.

MAASLANDSE TIENERS VOOR DE DERDE KEER NAAR ROEMENIE

MAASLANDSE TIENERS VOOR DE DERDE KEER NAAR ROEMENIE

Informatie

 

Het project bestaat uit de bouw van een dubbele woning voor volwassen gehandicapten, naast de instelling voor gehandicapten in Carpěnişu.

Een jaar eerder was de bouwvergunning nog niet rond, en daardoor konden de tieners in 2010 niet meer doen dan voorbereidingen treffen voor de bouw. Maar nu de Roemeense bouwers het huis bijna klaar hadden, kwam op 1 juli 2011 een 2egroep van 22 tieners  terug, om te helpen met de afbouw.

 

De afwerking blijkt altijd tegen te vallen wat betreft tijd en geld. Door de acties vooraf, gesteund door de kerken in Maasland, werd in ieder geval iets gedaan aan het geldtekort. De reis maakte het nu mogelijk om met elkaar daadwerkelijk mee te werken aan de bouw van het huis.

 

Op vrijdagavond kwamen we aan in het huis. Van de 22 jongeren waren 10 ook vorig jaar geweest, en keken werkelijk hun ogen uit naar het resultaat van een jaar bouwen. Er stond nu een strak gebouw, van 20 bij 30 meter. Alles begane grond, en ernaast een technisch gebouw voor de drinkwaterinstallatie en de verwarming.

 

De matrassen lagen voor ons klaar op de cementvloer, verdeeld over de 14 slaapkamers, compleet met dekens en kussens. Onze Roemeense partner had alles geregeld, tot en met een voorraad gekoeld drinken. Vanuit de naast gelegen instelling voor gehandicapten werden wij een week lang door het personeel verzorgd wat betreft de voedselvoorziening.

 

Allereerst werd het werk met elkaar doorgenomen. Wat door ons gedaan zou kunnen worden, en welke materialen en gereedschappen er nodig waren.

 

Op zaterdagochtend stond om 08.00 uur een transport vanuit Nederland voor de deur, met kleding, speelgoed, tv`s, bomen voor in de tuin, speeltoestellen voor in de tuin, etc. Deze vrachtauto was een week eerder door de jongeren in Nederland geladen, en kon nu gelost worden.

 

Gereedschappen van vorig jaar lagen nog op de instelling, waar ook het meeste van het transport werd gelost. Vervolgens konden we naar de winkel in Boekarest gaan, om de materialen te kopen, die nog ontbraken. Teruggekomen in ons huis was het enthousiasme groot, en werd zaterdagavond gelijk begonnen met vele klussen!

 

Voor zondag stond een busrit op het programma naar de Karpaten. Gezien de regen was het goed gepland om zo de rustdag te vieren.

 

Maandagochtend kon het werk worden hervat. De regen was weg, en de temperatuur werd steeds hoger.

De volgende werken werden uitgevoerd:

 

Vrachtwagen uitladen met 50 m³ hulpgoederen

Inkoop materialen en gereedschapppen

Buitenmuren woning en bijgebouw schilderen in zacht geel.

Binnenmuren schilderen wit

In de 2 woonkamers wandschildering aanbrengen

Tafels en kasten schuren en schilderen

Groot parasol voor terras herstelt

70 meter hekwerk verplaatsen, afbreken en opbouwen.

Regenwater afvoer voorzijde huis aanleggen

Waterleiding en electra 80 cm diep door de klei aanleggen naar het tuinkasje

Sproeileiding in het kasje aanleggen en watervoorziening voor de tuin.

50 bomen en struiken planten

Tuinmeubilair maken en plaatsen

Speeltoestellen in de tuin plaatsen

Grond aanvullen en egaliseren

 

Op donderdag was er een onderbreking van het werk met een bezoek aan het paleis van Ceauşescu, gevolgd door een bezoek aan Bolintin Vale. Een andere instelling voor gehandicapten, waar 4 jaar geleden ook door Maaslandse jongeren is gewerkt. Deze 2 bezoeken waren werkelijk uitersten. Triest om te zien, hoe vandaag de dag het leven er uit ziet van een Roemeense gehandicapte in een grote instelling.

 

Op vrijdagmiddag werden we vereerd met een bezoek van president Beianu van de provincie Giurgiu, en de directrice van het inspectoraat van de provincie. Vergezeld door een folkloristische band en dansgroep werd het op het terras van ons huis een waar feest.

 

Gedurende de gehele week, gingen tieners regelmatig naar de instelling in Carpěnişu, die naast ons huis is gelegen. De band met gehandicapten werd minder afstandelijk, en na een week was het een ontroerend afscheid. Goed om te weten, waarvoor we het werk doen!

 

Allen bedankt voor jullie inzet,